[…] Ακούμε το έδαφος να τρέμει κάτω από τις οπλές μας,
άδειος ο τόπος μπροστά μας κι ο άνεμος τρέχει μαζί μας.
Είμαστε ένας παγερός άνεμος που φυσά από τη στέπα
στις εύφορες πεδιάδες σας.
Είμαστε οι γιοι του μεγάλου γαλάζιου ουρανού.

«η κάθοδος απ’ το Μπουρχάν Χαλντούν»